اونور ِ قاب ِ پنجره دوباره تصویر ِ شبه!
چله نشین ِ حنجره بغضِ نفس گیر ِ شبه!
دست ِ سیاه ِ سایه ها بازم ستاره چین شده!
بازم هوای خونه مون دَه درجه زیر ِ شبه!

بذار که سایه ها بگن کبریت ِ بی خطر منم!
چراغ ُ روشن میکنم، شعله به شب نمی زنم!
شب اگه موندگار بشه، من تو خودم آفتابی ام!
نقابمو بر می دارم، اینه ر ُ نمی شکنم!

تو ازدحام ِ عربده، ترانه ها باد ِ هواس!
همسایه ی صدای ما، بازار ِ داغ ِ مسگراس!

بذار جماعت ندونن دنیا تو پیرهن ِ منه!
بذار ندونن که شبم با تو یه روز ِ روشنه!

بذار که هیچکس ندونه معنی ِ این ترانه رُ!
بذار که باور نکنن این من ِ عاشقانه رُ!
بذار که پشت ِ سایه ها نلرزه از صدای من!
جرقه روشن می کنه شعله ی هر زبانه رُ!

تو ازدحام ِ عربده، ترانه ها باد ِ هواس!
همسایه ی صدای ما، بازار ِ داغ ِ مسگراس!