خاتون ِ ماه ِ سوم! بی بی ِ داغ ِ خرداد!
بیا که بی حضورت، دل از ترانه افتاد!
نه از ستاره دَم زد، نه کوچه ر ُ قدم زد،
قاصدکا ر ُ دست ِ نسیم ِ نابلد داد!
نوشتُ خوند ُ سر رفت، تا آخر ِ سفر رفت،
دنبال ِ همنفس بود، برای کشفِ فریاد!
قله نشین! کجایی؟ بگو که همصدایی!
بگو تو قصر ِ جادو، ما ر ُ نبردی از یاد!
همیشه پا به پامی، تو لرزش ِ صدامی، دست مثه یه یاور! دست مثه یه همزاد!
اینه بی تو سرده!
بهشت ِ قصه زرده!
با تو ک ویر ِ تشنه، میشه یه دشت ِ آباد!
ببین که بی تو لالم! مرثیه ی زوالم!
بیا تا جون بگیره، نبض ِ ترانه ی شاد!
بیبی ِ عطر ُ مهتاب! هق هق ِ ما ر ُ دریاب!
که این نفس بُریده، یه فصل ِ تازه می خواد!