وقتی خورشید، یخ ببنده، یعنی عمره شب بلنده!
این طلوع ِ بی بهانه! دل ِ ما پیش ِ تو بنده!
اینجا رخصت ِ نفس نیست! اینجا کرکس تو قفس نیست!
پیش ِ خودسوزی ِ طاووس، اشکای منُ تو بس نیست!

باید از سایه ی ساطور، تا ستاره، خون بباریم!
باید این ثانیه ها ر ُ تو کتابا جا بذاریم!
توی سینه مون یه کپّه حرفای خط خطی مونده،
کی میگه برای کوچه حرف ِ تازه ای ندایم؟

توی زخم ِ صورتت رنگین کمون ِ غزله،
از نگاه ِ سایه ها تنفست مبتذله!

بگو خورشیدم بمیره! توی شب اینه کوره!
خود ندیدن التیام ِ زخم ِ این قوم ِ صبوره!
وقتی تو باور ِ اینه، خودت ُ مرده ببینی،
واسه تاریکی ِ خونه، خودت آماده ترینی!
روشنی وقتی قشنگه، که تو عاشقانه باشی!
وقتی که خودت حریص ِ، حکم ِ تازیانه باشی!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: